Για άλλη μια φορά το κράτος των κομμάτων του κεφαλαίου αποδείχνει τη συνέχειά του στην αντιλαϊκή πολιτική, αυτό που έχουμε καταγγείλει πολλές φορές: ότι τα κόμματα αυτά, είτε σαν κυβερνήσεις, είτε σαν αντιπολιτεύσεις, συγκυβερνούν, συναποφασίζουν και συνυλοποιούν το ένα την πολιτική του άλλου.
Έχουμε και την απροκάλυπτα συνεχιζόμενη ίδια- προς το χειρότερο βέβαια πάντα- πολιτική τους για τα υπόλοιπα ζητήματα, ειδικά όσον αφορούν στα εργατικά και λαϊκά προβλήματα.
Έτσι και στο ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό. Βιώσαμε αυτή την ταύτιση στο πετσί μας, δηλαδή στις συντάξεις μας, όπου ο ένας (ΠΑΣΟΚ) έκοβε, ο δεύτερος (ΝΔ) ξαναέκοβε και ο τρίτος (ΣΥΡΙΖΑ) ξαναξαναέκοβε. Και τώρα ο ένας (ΝΔ) ξανακόβει. Σε ποια βάση γίνονται αυτά τα κοψίματα; Μα των νόμων που διαδοχικά και ο ένας και οι άλλοι ψήφισαν και αλληλοπαρέδωσαν σαν σκυτάλη.
Η κυβέρνηση λοιπόν της ΝΔ την παραμονή της πρωτοχρονιάς εξέδωσε εγκύκλιο/υπουργική απόφαση (υπογραφή Τσακλόγλου), με την οποία περικόπτει την «εθνική σύνταξη», που εμπεριέχεται στην 2η σύνταξη, που κάποιος συνταξιούχος παίρνει με βάση το κεκτημένο δικαίωμα, που του καθορίζει είτε η εργασιακή του σχέση (2η κύρια σύνταξη), είτε η ειδική κατάστασή του (χηρεία, αναπηρία). Η περικοπή αυτή στηρίζεται στο νόμο Κατρούγκαλου (4387/16- άρθρο 7 παρ. 5), που ψήφισε η «αριστερή» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και προβλέπει πως απαγορεύεται «η σώρευση περισσότερων της μιας εθνικής σύνταξης», για όσους εμπίπτουν στις παραπάνω περιπτώσεις. Τη ρύθμιση αυτή ενίσχυσε η ΝΔ (ν. 4670/20- Βρούτσης) και σήμερα ήρθε να υλοποιήσει.
Και τι ξαναζήσαμε και πάλι επίσης στην περίπτωση αυτή; Την υποκρισία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που κατηγόρησε την κυβέρνηση της ΝΔ, ότι υλοποίησε τον δικό του νόμο!!! Ο Τσακλόγλου ακριβώς αυτό επικαλέστηκε: Δεν καταλαβαίνω, για τι ακριβώς με εγκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που εφαρμόζω τον νόμο Κατρούγκαλου;».
Και ποια ήταν η επίκληση για την κατηγορία αυτή; Ότι οι προηγούμενοι υπουργοί εργασίας, και ο Βρούτσης «δεν ενεργοποίησαν τη ρύθμιση». Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τη διάταξη, αλλά δεν την υλοποίησε, γιατί ξεσηκώθηκε ένα κύμα αγωνιστικής αντίδρασης του συνταξιουχικού κινήματος, που τον υποχρέωσε στην αναδίπλωση αυτή. Δεν ήξερε όμως, πως θα την ενεργοποιήσει η ΝΔ; Κι αν το σκεφτόταν αυτό, γιατί δεν την κατάργησε, έστω στη βάση της δικής του θεώρησης ότι τον Αύγουστο του 2018 μας έβγαλε από τα μνημόνια;
Θυμηθείτε: Ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα νόμο θα καταργούσε τους μνημονιακούς αντιασφαλιστικούς νόμους των κυβερνήσεων των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ/ΠΑΣΟΚ, που έσφαξαν τους συνταξιούχους και τσάκισαν το συνταξιοδοτικό μέλλον των επόμενων γενιών εργαζομένων. Όχι μόνο δεν τους κατάργησε, αλλά νομοθέτησε μία ακόμα χειρότερη κατάσταση, κύρια με το νόμο 4387/16.
Η ΝΔ, σαν αντιπολίτευση, διαλαλούσε πως θα καταργήσει τον ΣΥΡΙΖΑίικο νόμο. Όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά, σαν κυβέρνηση κι αυτή, χειροτέρεψε τα πράγματα με τους νόμους Βρούτση και Χατζηδάκη/Τσακλόγλου (επικουρικό). Σε αλλεπάλληλες δηλώσεις τους ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του διαβεβαίωναν, πως οι συντάξεις δεν πρόκειται να υποστούν άλλες περικοπές. Είπαν ψέματα φυσικά και πάλι.
Διότι το αντιλαϊκό κράτος έχει συνέχεια. Όπως βέβαια και το φιλοκεφαλαιοκρατικό. Γιατί κι εκεί συνεχίζουν, με τις όποιες παραλλαγές, την ίδια βασικά πολιτική. Πρόσφατο παράδειγμα η απόλυτη συμφωνία τους στο νέο 5ο μνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ και στις όσες αντιλαϊκές και φιλομονοπωλιακές προϋποθέσεις το συνοδεύουν, στη διαβόητη «πράσινη ανάπτυξη», που καταστρέφει το πράσινο στη χώρα μας κλπ.
Κι επειδή, προϊόντος του χρόνου και των απαιτήσεων του μεγάλου κεφαλαίου στη βάση αυτού του μνημονίου της ΕΕ, δεν είναι πλέον εύκολο στα κόμματα αυτά να συνεχίσουν να κομπάζουν, είτε σαν αντιπολιτεύσεις, είτε προεκλογικά, στην προγραμματική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ απουσιάζει η όποια επανάληψη των προηγούμενων φληναφημάτων περί κατάργησης των αντεργατικών νόμων της ΝΔ για το ασφαλιστικό- όπως αυτή η εγκύκλιος- και τα άλλα ζητήματα.
Ενώ από την άλλη, η ΝΔ, σαν κυβέρνηση, θα συνεχίσει να υλοποιεί και να ψηφίζει νέες αντεργατικές ρυθμίσεις, που θα πατούν και πάνω σε προηγούμενες ΣΥΡΙΖΑίικες. Και σχεδόν πάντα με την ανοιχτή ή καλυμμένη συμφωνία της αστικής αντιπολίτευσης.
Δεν έχει νόημα βέβαια να αναλωθούμε σε αναλύσεις για την απόλυτη συμφωνία του ΠΑΣΟΚ υπό τον Ν. Ανδρουλάκη, καθαρού εκπρόσωπου του σοσιαλδημοκρατικού νεοφιλελευθερισμού.