Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε από την εμφάνιση του εφιάλτη της πανδημίας του κορονοϊού. Εκατομμύρια ασθενείς, εκατομμύρια χαμένες ζωές. Εκατομμύρια από τα λαϊκά στρώματα στην ανεργία, στη φτώχεια, χωρίς καμιά υγειονομική προστασία. Από την άλλη εκατομμύρια κέρδη για τις πολυεθνικές του ιδιωτικού τομέα της περίθαλψης και του φαρμάκου, εκατομμύρια δώρα στα βιομηχανικά, εμπορικά, χρηματιστηριακά και άλλα μονοπώλια για να διατηρήσουν τα κέρδη τους.
Ο καπιταλισμός έδειξε το πιο ωμό, βάρβαρο πρόσωπό του. Που ενώ αρνείται να προβεί στις αναγκαίες δαπάνες για να εξοπλίσει τις δομές και τρόπους προφύλαξης και περιφρούρησης του λαϊκού βιοτικού επιπέδου, ακόμη και της ίδιας της ζωής απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις, δεν διστάζει καθόλου να ξοδέψει τεράστια μερίδια του, από τους εργαζόμενους, παραγόμενου πλούτου, για να χρηματοδοτήσει τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου.
Αυτός ο Δεκέμβρης, δεν φέρνει γιορτές. Για τη λαϊκή οικογένεια δεν προσφέρεται για απλές ευχές. Αντίθετα είναι περίοδος που η σκέψη όλων μας πρέπει να επικεντρωθεί στην εκτίμηση των όσων ζήσαμε σ’ όλο αυτό το διάστημα, τις αιτίες της κρισιμότητας των καταστάσεων, στο τι μπορούσε και έπρεπε να έχει γίνει και τι έγινε ή δεν έγινε από τις κυβερνήσεις ειδικά για το δημόσιο σύστημα υγείας.
Το εργατικό και λαϊκό κίνημα χρόνια τώρα διεκδικούμε την ικανοποίηση των αιτημάτων μας για τα προβλήματα αυτά. Όμως οι κυβερνήσεις, πιστές στο δόγμα «τα κέρδη έχουν προτεραιότητα», αρνήθηκαν να τα λύσουν στην κατεύθυνση αυτή, Αποτέλεσμα τα όσα ζήσαμε στο διάστημα της υγειονομικής κρίσης, που ακόμα βέβαια δεν πέρασε.
Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού έγινε απόλυτα κατανοητή. Είναι φανερό πως πλέον δεν μπορεί και δεν θέλει να υπηρετήσει ούτε σε μικρό βαθμό τα λαϊκά συμφέροντα. Οι εργαζόμενοι, ο λαός δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα καλύτερο από όσα αρνητικά μας προσφέρει. Ο καπιταλισμός σάπισε. Κι αυτό εκφράζεται σε κάθε λειτουργία του.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, εμείς οι συνταξιούχοι θα αντιμετωπίσουμε ακόμα χειρότερες καταστάσεις. Η κλιμάκωση των αγώνων μας είναι μονόδρομος. Αλλά μονόδρομος είναι και ο προσανατολισμός των αγώνων αυτών. Διεκδικούμε όσα δικαιώματα και αιτήματα για την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου μας, όμως ο στόχος μας πια δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο σ’ αυτά, αλλά να στραφεί στο δυνάμωμα της εργατικής, λαϊκής συμμαχίας, που θα παλέψει για την ανατροπή του καπιταλισμού, την επιβολή του σοσιαλισμού, με εργατική- λαϊκή εξουσία στην πολιτική και στην οικονομία. Που θα μας απαλλάξει οριστικά από τη σαπίλα και βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Οι ευχές μας λοιπόν για υγεία δική μας, των παιδιών και εγγονιών μας, έχουν να κάνουν με αυτή την προοπτική, που οι δικές μας γενιές έδωσαν μεγάλους αγώνες για να την κάνουν πιο κατανοητή, ρεαλιστική και προσιτή για τις νέες γενιές. Να βγούμε από την πανδημία πιο δυνατοί, πιο αποφασισμένοι και να συνεχίσουμε στην πορεία αυτή.