Αθήνα 20 Οκτώβρη 2022
Συνάδελφοι,
το βιοτικό μας επίπεδο από το 1990 και ακόμη περισσότερο την τελευταία δωδεκαετία έχει γυρίσει 50-60 χρόνια πίσω και έπεται συνέχεια, παρ’ ότι η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας δημιουργούν ολοένα και περισσότερες δυνατότητες βελτίωσης του επιπέδου ζωής μας, με μεγαλύτερη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας και όχι υποβάθμισή του.
Ας σκεφτούμε:
Από το 2025 η επικουρική σύνταξη των συναδέλφων από την ΕΤΕ θα μειωθεί άλλο ένα 30% (με βάση το νόμο Βρούτση και τις ευλογίες του ΣΤΕ). Οι νέοι εργαζόμενοι, με βάση το νέο ιδιωτικό Ταμείο Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ) και το τζογάρισμα των εισφορών τους («ευγενική χορηγία» στα δόντια ασφαλιστικών εταιρειών, τραπεζών κλπ κορακιών), δεν θα γνωρίζουν καν τι επικουρική θα πάρουν ή ακόμη και αν θα πάρουν έστω κάτι.
Η έλλειψη νέων εισφορών στο παλιό ΕΤΕΑΕΠ θα οδηγήσει σε νέες περικοπές στις επικουρικές συντάξεις μας, με προοπτική την κατάργησή τους, ενσωματώνοντας πιθανά κάποιο μικρό εναπομείναν μέρος τους στην κύρια σύνταξη. Αυτό άλλωστε εξυπηρετεί και η ενσωμάτωση του ΕΤΕΑΕΠ στον ΕΦΚΑ.
Από την άλλη οι κύριες συντάξεις, με τις «εφευρετικές» ιδέες των κομμάτων όλων των αποχρώσεων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ) που κυβέρνησαν, μειώνονται συνεχώς. Άλλωστε και οι αυξήσεις που διαφημίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, σε κανένα επίπεδο δεν καλύπτουν το ιδιαίτερα αυξημένο κόστος ζωής μας, στην πλειοψηφία δε των συνταξιούχων θα συμψηφιστεί με την προσωπική διαφορά και …μηδέν εις το πηλίκον. Και πάλι θα τους χρωστάμε.
Τα μνημόνια, που στόχο είχαν την διευκόλυνση της επενδυτικής διεξόδου του συσσωρευμένου και πλεονάζοντος κεφαλαίου ή και την καταστροφή απαξιωμένου μέρους του, οδήγησαν εκ των πραγμάτων σε μείωση μισθών και συντάξεων, ανεργία κλπ. Είναι σε πλήρη εφαρμογή και ισχύ, ενώ συνεχώς υπογράφονται νέα κάθε μορφής μνημόνια, μόνο που δεν τα ονομάζουν έτσι αλλά Ταμείο Ανάκαμψης.
Αυτός είναι ο …«παράδεισος» που μας έταξε η ελεύθερη αγορά, ο καπιταλισμός μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και βιώνουμε τις «αξίες» του σήμερα όλοι μας όπως:
- Μείωση δαπανών σε ασφάλιση, υγεία, πρόνοια, παιδεία και άλλων κοινωνικών παροχών.
- Ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών (ρεύμα- ενέργεια γενικότερα, υγεία) και έπεται συνέχεια με το νερό.
- Ενεργειακή φτώχεια χάριν της δήθεν πράσινης ανάπτυξης και φτώχεια παντού.
- Ανεργία χάριν της ….ανάπτυξης.
- Ανασφάλεια.
- Υποτέλεια – εμπλοκή σε πολέμους και νατοϊκές βάσεις σε όλη τη χώρα με τον κίνδυνο πυρηνικού πλήγματος στα κεφάλια μας.
Η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης απαιτεί τη συνένωση και την κοινή πάλη όλων των εργαζόμενων και των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων στρωμάτων, των αγροτών σε ένα κοινό στόχο, που θα πρέπει να είναι ο ταξικός ανυποχώρητος αγώνας ενάντια στα μονοπώλια και όσους τα υπηρετούν (ΝΑΤΟ, ΕΕ, κυβερνήσεις κλπ) με ένα κοινό πλαίσιο πάλης, σε αντίθεση με αυτούς που εξαγγέλλουν από το FACEBOOK, το μαξιλάρι του καναπέ τους και την πολυθρόνα του «μαγαζιού» τους, «λύσεις» και «ενότητες από τα κάτω», στην προσπάθειά τους να φρενάρουν το κίνημα οργανώνοντας δικαστικούς… αγώνες, που θα επιλύσουν δήθεν τα προβλήματα (ΛΕΠΕΤΕ, ΤΑΠΙΛΤΑΤ, ΕΤΑΤ κλπ), παραπέμποντάς τα τελικά στις καλένδες.
Είναι αυτοί που χύνουν χολή, συκοφαντώντας με γελοία επιχειρήματα όσους σήμερα αγωνίζονται και παλεύουν όπως το ΠΑΜΕ, τις αγωνιζόμενες συνταξιουχικές οργανώσεις, την Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ, τη Σ.Ε.Α, τον Πανελλήνιο Σύλλογο Συνταξιούχων ΔΕΚΟ-ΤΡΑΠΕΖΩΝ.
Είναι αυτοί που εξαντλούν τη συμμετοχή τους στην ξεφωνημένη και ψευδεπίγραφη, ανύπαρκτη ΑΓΣΣΕ και που σκοτώνονται για τις καλά αμειβόμενες θεσούλες στα συμβούλιά της. Που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν τους συνάδελφους των τραπεζών εγκλωβισμένους στα συντεχνιακά μαγαζάκια τους, που η ίδια η ζωή τα έχει ξεπεράσει. Συντηρούν δηλαδή το «διαίρει και βασίλευε», που υπηρέτησαν και υπηρετούν και σήμερα ακόμη μια χαρά τα αφεντικά τους, τους τραπεζίτες, τις εκάστοτε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Ν.Δ.
ΡΩΤΑΜΕ:
* Αυτές οι ενότητες από τα κάτω, οι… ακομμάτιστες, που εδώ και δεκαετίες παπαγαλίζουν, τι πλαίσιο πάλης έχουν; Τι το καλό έφεραν μέχρι σήμερα στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, στο Λαό και γενικότερα;
* Σε τι διαφωνούν με το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ, της ΟΣΙΚΑ και των Σ.Σ.Ο; Αν συμφωνούν, γιατί δε συμμετέχουν στους αγώνες που αναπτύσσονται;
* Αν διαφωνούν, που διαφωνούν; Γιατί δεν έρχονται να εκφράσουν τις απόψεις τους στα συλλογικά συνεργαζόμενα σχήματα των συντ/χικών οργανώσεων, αλλά κάθονται στην απραξία, στη μιζέρια της μοναξιάς τους;
=> Μήπως διαφωνούν με την ανάγκη για σταθερή και μόνιμη εργασία με συμβάσεις αορίστου χρόνου, σταθερό ωράριο εργασίας (7ωρο-πενθήμερο-35ωρο);
=> Μήπως διαφωνούν για μισθούς και συντάξεις σύμφωνα με το κόστος ζωής και τις σύγχρονες ανάγκες; Διαφωνούν μήπως, με βάση και την εμπειρία μας από τα 3 χρόνια κορωνοϊού, για την ανάγκη αποκλειστικά δημόσιας δωρεάν υγείας με επαρκή χρηματοδότηση και στελέχωση των υπαρχόντων νοσοκομείων, άνοιγμα όσων έχουν κλείσει; Για την ανάγκη πρωτοβάθμιας υγείας με επαρκές προσωπικό σε όλες τις ειδικότητες και δομές; Την κατάργηση κάθε συμμετοχής των ασφαλισμένων σε φάρμακα και εξετάσεις; Απορρίπτουν τις θέσεις για τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς;
=> Είναι αντίθετοι με το απαραβίαστο των εργασιακών και εργατικών δικαιωμάτων, για τη συνδικαλιστική δράση ενάντια στην κυβερνητική και εργοδοτική παρέμβαση;
Για τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και την υπογραφή γενικών και κλαδικών ΣΣΕ; Ή διαφωνούν με την επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης και των συντάξεων – κύριων και επικουρικών – στα επίπεδα του 2009; Την ανακεφαλαιοποίηση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, που τα λήστεψαν κυβερνήσεις και εργοδότες – ειδικά οι τράπεζες;
Το ΠΑΜΕ και ο συνταξιουχικό κίνημα γι’ αυτά αγωνίζονται και καλούν κάθε εργαζόμενο, κάθε συνταξιούχο, κάθε τίμιο συνδικαλιστή, όλα τα συνδικάτα να συνταχτούν μαζί στην πάλη για τη διεκδίκησή τους.
— Από την άλλη μήπως συμφωνούν με την εργασιακή ζούγκλα που ισχύει σήμερα, με τους νόμους που ψήφισαν και ψηφίζουν όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας 15ετίας τουλάχιστον; Γιατί δεν το παραδέχονται;
— Μήπως συμφωνούν άραγε με την ανατροπή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, του δικαιώματος στην απεργία, τον έλεγχο των συνδικαλισμένων εργαζόμενων μέσω της ηλεκτρονικής κατάθεσης των συνδικαλιστικών μητρώων, τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες; Αποδέχονται την απαγόρευση των διαδηλώσεων; Την κατάργηση των ΣΣΕ, το καθεστώς των απλήρωτων υπερωριών, τις ελαστικές σχέσεις απασχόλησης, τη μερική και κακοπληρωμένη, ανασφάλιστη εργασία; Την αυθαιρεσία των εργοδοτών σε βάρος των εργαζομένων, τις ανεξέλεγκτες και εκδικητικές απολύσεις εργαζομένων και συνδικαλιστών;
— Μήπως αδιαφορούν για την αυθαίρετη άρνηση της κυβέρνησης να καταβάλει όλα τα αναδρομικά σε όλους τους συνταξιούχους; Την κυνικότητά της να αφήσει χωρίς ούτε ένα λεπτό αύξηση εκατοντάδες χιλιάδες συναδέλφους μας; Το θεωρούν δίκαιο; Αν ναι, ας το πουν. Ας το ομολογήσουν ανοιχτά..
Το ΠΑΜΕ, οι αγωνιζόμενες συνταξιουχικές οργανώσεις αυτά τα απορρίπτουν, τα αντιπαλεύουν, αγωνίζονται για την ανατροπή τους. Οι Συνεργαζόμενες Συνταξιουχικές Οργανώσεις έχουν αναπτύξει τα τελευταία 12 χρόνια εκατοντάδες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις, δράσεις πανελλαδικές, περιφερειακές συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια για τις συντάξεις και την υγεία, έχουν συμμετάσχει στους αγώνες του ταξικού εργατικού κινήματος. Έχουμε πετύχει σημαντικές νίκες, επιστροφή μέρους των αναδρομικών, διόρθωση αδικιών στις επικουρικές και κύριες συντάξεις, στις συντάξεις χηρείας, ακύρωση της μείωσης του αφορολόγητου στα 5600 ευρώ.
Αυτοί όμως οι… καθαροί συνδικαλιστές και διαδρομιστές (μια ζωή άλλωστε τέτοιοι ήταν) λασπολογούν και συκοφαντούν το ΠΑΜΕ, ταυτίζοντάς το αυθαίρετα και σκόπιμα με το ΚΚΕ. Προσπαθούν έτσι να δικαιολογούν τη δική τους παντελή απουσία από κάθε συνδικαλιστική αγωνιστική δράση.
Το ΠΑΜΕ είναι ταξική συσπείρωση σωματείων, ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων, συνδικαλιστών, που κάτω από την ανάγκη δράσης για τα προβλήματα των εργαζόμενων και έχοντας σαν αντίπαλο την αδράνεια και το ξεπούλημα της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ στους εργοδότες και τις κυβερνήσεις, συγκρότησαν Αγωνιστικό Μέτωπο. Για τη δημιουργία του ΠΑΜΕ σαφώς η πρωτοβουλία ήταν των ταξικών συνδικάτων, όπου δρούσαν με συνέπεια οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της ΕΣΑΚ, η οποία μάλιστα διαλύθηκε, προκειμένου οι συνδικαλιστές της να δουλέψουν για το ΠΑΜΕ. Από την αρχή όμως συσπείρωσε και συνδικάτα, όπου την πλειοψηφία δεν είχαν οι δυνάμεις της ΕΣΑΚ. Στην πορεία όλο και περισσότερα σωματεία έβρισκαν αποκούμπι και στήριξη στο ΠΑΜΕ, συσπειρώνονταν ή συμπορεύονταν σε αγώνες με αυτό, όπως παλιότερα έγινε με τους εργάτες της Χαλυβουργίας, πρόσφατα με την COSCO, την ΛΑΡΚΟ, την e-food, τα Πετρέλαια και Λιπάσματα Καβάλας, τη ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ.
Το μέτωπο λοιπόν αυτό διευρύνεται συνεχώς, καθώς οξύνονται τα προβλήματα και η επίθεση κυβέρνησης- εργοδοσίας. Απόδειξη η πρόσφατη πανελλαδική σύσκεψη του ΠΑΜΕ με τη συμμετοχή πάνω από 500 συνδικάτων και 2000 συνδικαλιστών, όπου αποφασίστηκαν οι δράσεις του κινήματος ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές, για τη διεκδίκηση των αιτημάτων μας.
Το ΠΑΜΕ δεν ζητά πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων όπως κάνουν αυτοί. Είναι απ’ την ίδια πλευρά με όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα τι ψηφίζουν και τους καλεί να αγωνιστούν για τα προβλήματά τους. Αντίπαλους έχει το κεφάλαιο (ΣΕΒ, Τράπεζες, βιομήχανους, μονοπώλια κλπ) και τους πολιτικούς υπηρέτες τους (κυβερνήσεις, ΕΕ, ΝΑΤΟ).
Πιστεύουμε ακράδαντα, συνάδελφοι, ότι το καπιταλιστικό σύστημα έχει φτάσει στα όριά του. Έχει σαπίσει. Το αποδείχνει άλλωστε κάθε μέρα μόνο του. Πόλεμοι – ακόμα και πυρηνικοί – θάνατοι, καταστροφές, φτώχεια, συμφορές, ξεριζωμός εκατομμυρίων, μνημόνια για τους λαούς. Τεράστια κέρδη, απίστευτος πλούτος, προκλητική χλιδή για τους λίγους καπιταλιστές. Είναι πλέον καταστροφικό για τους εργαζόμενους και το λαό συνολικότερα. Το βλέπετε και το βλέπουμε μαζί, το ζούμε μαζί, το διαπιστώνετε συνεχώς κι εσείς.
Πιστεύουμε λοιπόν πως το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε ως εργαζόμενοι και συνταξιούχοι είναι να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα. Να εγκαθιδρύσουμε την δική μας εξουσία. Δεν απαιτούμε όμως από κανέναν που θα αποφασίσει να παλέψει για τη ζωή του μαζί μας, να αποδέχεται την άποψή μας.
Έχουμε πετύχει, συνάδελφοι, την ενότητα από τα κάτω στην πράξη, στον αγώνα, στη δράση για τα δικαιώματα και τα προβλήματα μας. Ενότητα από την οποία όλοι αυτοί οι μισθοδίαιτοι καρεκλοκένταυροι των ξεπουλημένων ηγεσιών απέχουν συνειδητά, υπηρετώντας ρόλους μοιρασμένους από τα αφεντικά και τους, πίσω από τα παραβάν και τα πληκτρολόγια, καθοδηγητές τους.
Σας καλούμε να τους γυρίσετε την πλάτη, να συνταχθείτε με το αγωνιζόμενο συνταξιουχικό κίνημα, τον Σύλλογό μας. Στις 9 Νοέμβρη τα ταξικά συνδικάτα κήρυξαν Πανελλαδική – Πανεργατική Απεργία, στην οποία σύρθηκαν, μη μπορώντας αλλοιώς και οι ξεπουλημένοι και υποταγμένοι των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ. Στη μεγάλη αυτή μάχη θα συμμετέχουν και οι συνταξιουχικές οργανώσεις, η Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ, ο Παν. Σύλλογος Συνταξιούχων ΔΕΚΟ-ΤΡΑΠΕΖΩΝ. Σας καλούμε να συμμετέχετε στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, να βρεθούμε μαζί με τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους, τα παιδιά μας. Έχουμε ευθύνη απέναντί τους, υποχρέωση να τα βοηθήσουμε με τη συμμετοχή μας. Και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας κρατάει μακριά από τους αγώνες αυτούς, χρησιμοποιώντας ψέματα, συκοφαντίες και τη δική του υποταγμένη συνδικαλιστική και κοινωνική συνείδηση.
Καμία αναμονή – ξεσηκωμός!
Στον αγώνα για να μην πληρώσει ο λαός!
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 9/11
10.30 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ