Αναμφίβολα, ο Μάνος Λοΐζος υπήρξε μια από τις σημαντικότερες δυνάμεις του νεοελληνικού τραγουδιού, καταθέτοντας μουσική μεγάλης έμπνευσης και ταυτόχρονα οικεία και κοσμαγάπητη. Λάτρης του λυρισμού, όπως έχει πει ο Μίκης Θεοδωράκης, «ήταν μια πλαγιά πολύχρωμα λουλούδια που έλαμπαν, καθώς τα χτυπούσε ο ήλιος. Και θα λάμπουν για πάντα και πιο πολύ, όσο θα υπάρχει και θα λάμπει στον κόσμο αυτός ο μοναδικός ήλιος: Η καρδιά του ανθρώπου».
Λένε ότι πέθανε στις 17 Σεπτεμβρίου 1982 στην Μόσχα. Δεν είναι αλήθεια. Ο Μάνος Λοΐζος κατάφερε με μόλις 10 δίσκους που εκδόθηκαν όσο ζούσε μαζί μας και ακόμα 2 που εκδόθηκαν όσο ζούσε μακριά μας να αφήσει στην μνήμη και στην καρδιά μας ένα από τα πιο ισχυρά αποτυπώματα όσον αφορά στο ελληνικό τραγούδι.
Ο συλλογός μας με το μουσικό του συγκρότημα 41 χρόνια μετά από εκείνο τον Σεπτέμβρη του 1982, παρουσιάσε τραγούδια από τους 12 κύκλους τραγουδιών του, σε μια αφηγηματική και μουσική παράσταση στο πολιτιστικό κέντρο εργαζομένων του ΟΤΕ με την συμμετοχή πολλών συναδέλφων. Από τον εμβληματικό Γ’ Παγκόσμιο την 1η Μαιου , Το Τίποτα δεν πάει χαμένο,Την Διαδήλωση μέχρι το άκρως τρυφερό Σ,ακολουθώ και τόσα άλλα.
Οι εναλλαγές στις μελωδικές συνθέσεις του αξέχαστου Μάνου Λοΐζου πλημμύρισαν την αίθουσα χαρίζοντας σε όσους παρακολούθησαν το αφιέρωμα μια μαγική βραδιά, με υπέροχα τραγούδια, που μάλιστα δεν ακούγονται τόσο συχνά