Η μεγαλειώδης συμμετοχή στην απεργία των εκπαιδευτικών είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ στην απαίτηση όλου του λαού να στηριχθούν ουσιαστικά τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί, είναι ένα βροντερό ΟΧΙ στα αντιεκπαιδευτικά σχέδια για ένα σχολείο των ταξικών φραγμών, που θα “κοιτάει” στην τσέπη μαθητές και γονείς, για ένα σχολείο όπου όλα θα “πωλούνται” και όλα θα “αγοράζονται”.
Οι αγώνες των εκπαιδευτικών και των μαθητών, όλων των εργαζομένων, για την ολόπλευρη μόρφωση και την ενίσχυση του δημόσιου σχολείου δε γνωρίζουν απαγορεύσεις. Αυτός ο αντιεκπαιδευτικός νόμος πρέπει νακαταργηθεί και θα καταργηθεί στην πράξη.
Οι αποφάσεις από τα δικαστήρια που κρίνουν την απεργία – αποχή “παράνομη και καταχρηστική”, όπως άλλωστε συμβαίνει διαχρονικά για τη συντριπτική πλειοψηφία των απεργιών που κρίνονται στα δικαστήρια, είναι “κατά παραγγελία” των εκάστοτε κυβερνήσεων. Με τη στάμπα της “πολιτικής απεργίας” επιχειρούν να βγάζουν παράνομη οποιαδήποτε απεργία στρέφεται ενάντια σε ένα νόμο, όσο αντιλαϊκός και αν είναι. Στην κατεύθυνση αυτή αξιοποιούν τον νόμο Χατζηδάκη και τους προηγούμενους νόμους για να βάλουν το κίνημα στο γύψο. Το δικαίωμά των εκπαιδευτικών, μαθητών, όπως και όλου του αγωνιζόμενου Λαού στην απεργία κερδήθηκε με αίμα. Δεν παραχωρείται και πολύ περισσότερο δεν κρίνεται στις αίθουσες των δικαστηρίων, κρίνεται στους δρόμους.
Η αταλάντευτη αγωνιστική στάση εκπαιδευτικών και μαθητών, η συσπείρωση και η αγωνιστική συμπόρευση όλων των εργαζομένων, όλων των κλάδων, όπως εκφράστηκε και μέσα από την σύσκεψη των 200 συνδικαλιστικών οργανώσεων στις 5/10 στην Αθήνα στο γήπεδο του Σπόρτινγκ, δείχνει το δρόμο και είναι ο μοναδικός δρόμος για να βγουν οι ανάγκες μας στο προσκήνιο, για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση.